Αξιόλογες παραστάσεις
16 Ιανουαρίου, 2009 Σχολιάστε
 |
(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Παρασκευή 16 Γενάρη 2009, Του συνεργάτη μας ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ).–
- ΚΑΡΜΕΝ ΡΟΥΓΓΕΡΗ «Ομήρου Οδύσσεια» στο «ΘΕΑΤΡΟΝ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
«Ποιητικός μύθος» η «Ομήρου Οδύσσεια», κατά τον καθηγητή Δ.Ν. Μαρωνίτη, με στερεή αντοχή στο χρόνο, έρχεται – για μια ακόμη φορά – έναντι του απαιτητικού παιδικού κοινού να αποδοθεί σκηνικά. Το εγχείρημα αναλαμβάνει και φέρνει σε αίσιο πέρας η Κάρμεν Ρουγγέρη, η οποία διασκευάζει το ομηρικό κείμενο, προσδίνοντάς του δίκαια τον υπότιτλο «Το Παραμύθι των Παραμυθιών».
Ο νόστος για την πατρίδα από τον πολυμήχανο, αλλά και πολύπαθο ήρωα, Οδυσσέα, είναι τΟ κυρίαρχο στοιχείο της Οδύσσειας. Στο κείμενο της Ρουγγέρη, επιλέγονται τα κύρια στοιχεία του έπους – με αφαιρετική μαεστρία – και δραματοποιούνται με την έγκυρη και ευφάνταστη σκηνοθετική άποψη της ίδιας, και με παιδαγωγική ευαισθησία, κατά τέτοιο τρόπο που να κρατιέται αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών, να καθηλώνονται κυριολεκτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ο ποιητικός λόγος μεταμορφώνεται σε σκηνική δράση, η οποία παράγεται από θαυμάσιους ηθοποιούς και συνοδεύεται από ηχητικά και οπτικά εφέ, από δημιουργικά στοιχεία θεατρικού παιχνιδιού, από υπέροχα σκηνικά και κοστούμια, από θαυμάσια μουσική και ζωντανό τραγούδι (σε μονοφωνική ή πολυφωνική απόδοση). Ετσι, η αισθητική απόλαυση του κοινού είναι δεδομένη. «Διδασκαλία» της αρχαίας ελληνικής ποίησης με όχημα το θέατρο, έστω από τη θέση του θεατή για τα παιδιά και ίσως στο σχολείο, κάποια στιγμή, και μεθοδολογικά, με την ομαδοσυνεργατική θεατρική δημιουργία τους, στα πλαίσια της Θεατρικής Αγωγής τους.
Οι ηθοποιοί δεν υποκρίνονται μόνο, αλλά παράλληλα χορεύουν και τραγουδούν υπέροχα. Αυστηρή επιλογή, όπως αποδεικνύεται, για να παραχθεί τέτοιο αποτέλεσμα. Στην πλούσια σκηνοθετική ευρηματικότητα (μαριονέτες, κούκλες, βροχή, κεραυνοί, τρικυμία κλπ.) αξίζει να προσθέσουμε το χιούμορ ως καταστασιακό στοιχείο της, την έντονη και συνεχή δράση των ηρώων, έτσι που να μη δημιουργούνται κενά, και την καταλληλότητα του χώρου (τεράστια και λειτουργική σκηνή).
|
Συντελεστές της παράστασης είναι, εκτός από την Κάρμεν Ρουγγέρη, η Χριστίνα Κουλουμπή (σκηνικά-κοστούμια), ο Γιάννης Μακρίδης (Μουσική), ο Πέτρος Γάλλιας (Χορογραφίες), ο Ανδρέας Κουλουμπής (στίχοι τραγουδιών), η Μελίνα Μάσχα (Φωτισμοί) και ο Σπύρος Ρασιδάκης (Δημιουργικό βίντεο προβολών).Παίζουν οι ηθοποιοί: Αλ. Αλεξανδράκης, Ελενα Γεροδήμου, Χρυσανθή Γεωργιάδου, Λίνα Εξάρχου, Γ. Γερολυμάκης, Μαριλού Κατσαφάδου, Π. Κιοσές, Π. Μερμιγκάκης, Ευ. Μπαλαγιάννης, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, A. Σταύρου, Γρ. Τουμασάτος, Γ. Τσουρουνάκης.
- ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ «Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας» από το θίασο «ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» στο θέατρο «ΑΠΟΘΗΚΗ»
Το κλασικό «παραμύθι», «Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας», του Ουάιλντ Οσκαρ, με υπόθεση που περιλαμβάνει πολλά κοινωνικά ρεαλιστικά στοιχεία, δραματοποιεί και σκηνοθετεί για δεύτερη φορά (η 1η ήταν την περίοδο 2003-2004) ο Γιάννης Κόκκινος, με νέα διασκευή, μουσική, σκηνικά και κοστούμια.
Ο συμβολικός αισθητισμός που ασπάστηκε ο Αγγλος διανοούμενος του 19ου αι., κάνει την παρουσία του σε αυτό το «παραμύθι» και δεν αποφεύγονται ο συναισθηματισμός, η ρητορική και ο εντυπωσιασμός. Κι ενώ η υπόθεση του έργου είναι ρεαλιστική, με κοινωνικά και ταξικά στοιχεία, το αποτέλεσμα είναι μεταφυσικής παρακμιακής αντίληψης. Ο συμβολισμός στις πράξεις των ηρώων μπορεί να λειτουργήσει μόνο στην περίπτωση που ο εκπαιδευτικός και ο γονιός, συζητήσουν μετά την παράσταση με τα παιδιά, απομυθοποιώντας τα πράγματα.
Ο Γ. Κόκκινος κατόρθωσε να μεταπλάσει το δραματικό του κείμενο σκηνοθετικά, ισορροπώντας τα νοήματα που δίνονται στους θεατές, με ικανοποιητικό τρόπο, καθώς και με αισθητική και παιδαγωγική ευαισθησία, έτσι ώστε να μην παράγεται συναισθηματική φόρτιση στην παιδική ψυχή, αλλά ούτε και η σκληρή πραγματικότητα της εποχής (που εν πολλοίς βιώνεται και σήμερα από μερίδα του πληθυσμού) να δημιουργεί ψυχολογικό πρόβλημα στους μικρούς θεατές και ούτε να τους στερεί το όνειρο και το όραμα για την ελπίδα. Η αλλαγή κοινωνικής συνείδησης στον πρίγκιπα (βέβαια, μετά θάνατο…), η αυτοθυσία του χελιδονιού, ο φιλολαϊκός χαρακτήρας του αστυνομικού (που ειρωνεύεται την εξουσία και υποκρίνεται ότι στηρίζει το σύστημα).
|
Το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα είναι κυρίαρχο στη σκηνή. Οπως εμφανής είναι και η μεταφυσική αντίληψη περί από Θεού βοήθειας των φτωχών και κολασμένων της Γης. Η απογύμνωση του αγάλματος από ρουμπίνια και χρυσάφι, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε σκηνοθετικά να γίνει απόλυτα, και όχι κατά σημεία του σώματός του. Δηλ. το άγαλμα έπρεπε να μείνει γυμνό από τη στολή του Πρίγκιπα. Τα ωραία παραδοσιακά ρεαλιστικά σκηνικά και τα λειτουργικά κοστούμια εποχής βοηθούν στην αναπαράσταση της υπόθεσης του δραματικού κειμένου. Οι ηθοποιοί υποκρίνονται ικανοποιητικά. Ξεχωρίζουν οι: Ελένη Τριανταφύλλου, Ηλίας Νάκος και Στέφανος Οικονόμου. Συμμετέχουν ακόμη οι ηθοποιοί: Νικολέτα Κοφινά, Κατερίνα Τσιμογιάννη, Μιχ. Κόκκινος, Ζαχαρούλα Θεοδοσίου.Αλλοι συντελεστές της παράστασης είναι οι: Ζωή Σαρίδου (Χορογραφίες), Μιχάλης Κόκκινος (Μουσική), Εύη Μπαράκου (Κοστούμια), Θεόδ. Κόκκινος (Σκηνικά), Γιάννης Κόκκινος (ηχογραφημένη φωνή του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα).
- ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ (επιλογή κειμένων) «Σύγκρουση Γενεών «Το Χάσμα»» στο θέατρο «ΚΝΩΣΟΣ»
Μια παράσταση αλλιώτικη από τις άλλες. Αφού οι ηθοποιοί δεν υποδύονται ρόλους ενός θεατρικού έργου, ενός θεατρικού συγγραφέα, μιας συγκεκριμένης εποχής, αλλά ρόλους των παρακάτω έργων: Σοφοκλή: «Αντιγόνη», Ευριπίδη: «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», Αριστοφάνη: «Νεφέλες», Γ. Χορτάτση: «Ερωφίλη», Σπ. Περεσιάδη: «Γκόλφω», Αντ. Μάτεση: «Ο Βασιλικός», Σπ. Μελά: «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», Γρ. Ξενόπουλου: «Στέλλα Βιολάντη», Π. Χορν: «Το φιντανάκι», Π. Καγιά: «Τιμόνι στον έρωτα», Γ. Μανιώτη: «Το Ματς», Λούλας Αναγνωστάκη: «Ο ήχος του όπλου», Γ. Διαλεγμένου: «Μάνα-μητέρα-μαμά».
|
Δηλαδή, μετά τη θαυμάσια επιλογή, τα σχόλια, τους στίχους και τα συνδετικά κείμενα μεταξύ των αποσπασμάτων, που υπογράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ακολούθησε η σκηνική απόδοσή τους με την έγκυρη σκηνοθετική άποψη και ευθύνη του Λάμπρου Τσάγκα και με τη θαυμάσια μουσική επιμέλεια του Διονύση Τσακνή.Το κοινό θεματολογικό στοιχείο όλων των έργων είναι το χάσμα των γενεών και η σύγκρουση των γονιών με τα παιδιά τους, άλλοτε σε ηπιότερο και άλλοτε σε εντονότερο βαθμό. Ενα διαχρονικό κοινωνικό και οικογενειακό πρόβλημα, που απαντιέται βέβαια σε όλον τον κόσμο, αλλά η πρόταση του Κ. Γεωργουσόπουλου ήταν εξαρχής να παρασταθούν θεατρικά κείμενα γηγενούς παραγωγής, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Η επιλογή είναι αντιπροσωπευτική, με έντονα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του θέματος/φαινομένου, όπως εμφανίζονται δραματολογικά και όπως πολύ πετυχημένα παρουσιάζονται σκηνικά. Είναι αξιοπρόσεκτη η ικανότητα όλων των ηθοποιών να αλλάζουν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτομάτως και χωρίς αναπνοή, ανάλογα με το απόσπασμα του έργου: ύφος, γλώσσα, εποχή, ψυχολογικές καταστάσεις, ιδεολογικές απόψεις κλπ., όπως άλλωστε και: σκηνικά, μάσκες, περούκες, μακιγιάζ, κοστούμια. Ενας αγώνας δρόμου, με αισθητική ευαισθησία και καλλιτεχνική συνέπεια.
Παίζουν θαυμάσια οι ηθοποιοί: Εύα Μπενέτα, Λαμπρινή Λίβα, Μαρίτα Βλασοπούλου, Ηλίας Γκογιάνος, Δανάη Παπουτσή, Κων/νος Ζημιανήτης, Ηλέκτρα Λύρα και ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι: Λάμπρος Τσάγκας και Γιάννης Σταματίου.
- ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ «Η Κούλα η κατσικούλα και το κλεμμένο τραγούδι» από τη θεατρική εταιρεία «ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΙ» στο θέατρο «ΗΒΗ»
Για δεύτερη χρονιά παίζεται με επιτυχία η παράσταση του έργου αυτού, που έγραψε ο Ευγένιος Τριβιζάς και χαρακτηρίζεται ως βουκολικό κωμειδύλλιο. Πρόκειται για ένα έργο, που θεματολογικά αφορά στην κλοπή και εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας των καλλιτεχνών (εδώ στη μουσική). Μέσα από κωμικές καταστάσεις εξελίσσεται ο μύθος, με πρωταγωνιστές: τις κατσικούλες του βοσκού/Γ΄ αδερφού, και ιδιαίτερα την «Κούλα την κατσικούλα», τα δυο του αδέρφια, που του κλέβουν το υπέροχο τραγούδι του και το εκμεταλλεύονται εμπορικά, διεθνώς, τον γεροπατέρα, τους μουσικούς παραγωγούς κ.ά. 25 ρόλους.
Το κείμενο είναι γραμμένο με το γνωστό και ιδιαίτερα ευφάνταστο ύφος του δραματουργού, που απογειώνει τη φαντασία των παιδιών, ενεργοποιώντας τους συγχρόνως τη σκέψη και την κρίση, με τη γλώσσα του, τη γεμάτη από ευρηματικούς ιδιωματισμούς, σύνθετες λέξεις, νεολογισμούς κ.ο.κ., με την πλοκή και την πολυδιάστατη δράση των ηρώων, με την πρωτότυπη θεματολογία κ.ά.
Η έγκυρη σκηνοθετική δουλειά του Κώστα Φαρμασώνη πραγματώνει, αναμφισβήτητα, το όραμα του δραματουργού, με την εξίσου σημαντική δουλειά των: Λέας Κούση (σκηνογραφία), Τζωρτζίνας ΚωστοπούλουΓιάννη Ψειμάδα (μουσική δημιουργία), Εφης Καρακώστα (Χορογραφία). Παίζει ζωντανά μουσική ο Χρήστος Σύγγελος. Παίζουν οι ηθοποιοί, χωρίς κανένας τους να υστερεί υποκριτικά: Μαρία Δρακοπούλου, Δημ. Αντωνιάδης, Αντ. Χαντζής, Ν. Φραγκιουδάκης, Χριστίνα Πλατανιώτη, Δ. Λύρας, Νίκη Λειβαδάρη, Κ. Αυλωνίτης, Σωτ. Δούβρης. (ενδυματολογία),
Κριτική Θεάτρου 
Πρόσφατα σχόλια